Dear Me - Dominique Bloodworth

Als zelfverzekerd meisje speelde ze tot haar achttiende bij de jongens en wilde ze net zo succesvol worden als haar grote voorbeeld Daphne Koster. Inmiddels timmert Dominique Bloodworth behoorlijk aan de weg en maakte ze in Oranje dit jaar zelfs de meeste minuten van alle leeuwinnen.

In een brief aan zichzelf blikt de international terug op haar carrière en de momenten die zo belangrijk zijn geweest op haar weg naar de top.

Lieve Do,

Je bent zes jaar en verliefd. Balverliefd. Je speelt in de F9 van Wittenhorst en rent niet zoals iedere andere speler achter de bal aan, jij wacht namelijk jouw moment af. Je hebt talent en dat zien de trainers ook. Het duurt niet lang voordat ze je samen met één andere speler overhevelen naar de F1. Als enige meisje sta je tussen jongens die je gek genoeg vanaf de eerste training accepteren. Besef goed Do, dat is niet voor iedereen weggelegd.

Natuurlijk zijn tegenstanders sceptisch als jij ineens tegenover ze staat, want meisjes kunnen toch niet voetballen? Nou, daar komen ze wel van terug! Want je bent niet vies van een stevige tackle en laat menig tegenstander beduusd achter. Een lief meisje? Nee, jij weet van jongs af aan wat je wilt en iedere keuze die je maakt staat in het teken van je ultieme doel: profvoetballer worden en spelen in Oranje.

“Natuurlijk zijn tegenstanders sceptisch als jij ineens tegenover ze staat, want meisjes kunnen toch niet voetballen? Nou, daar komen ze wel van terug!”

Daphne Koster

Het is best gek eigenlijk, ik denk dat jij een van de eerste generatie speelsters bent die een vrouwelijke voetballer als idool zal hebben. Waar de anderen opkijken tegen Dennis Bergkamp en Ronaldinho, heb jij Daphne Koster als voorbeeld, de onbetwiste leider van zowel AZ als het Nederlands elftal. Je geniet van haar speelstijl, maar bovenal van haar doorzettingsvermogen en zelfverzekerdheid.

Die laatste twee kwaliteiten zorgen ervoor dat jij je eigen pad durft te bewandelen. Tot je achttiende speel je nog steeds bij de jongens. Maar als Queens Park Rangers onder 17 tijdens de zomer een trainingskamp bij Wittenhorst belegt, ben je er als de kippen bij om te vragen of je een wedstrijdje kunt meespelen. Het team neemt het op tegen SGS Essen en als middenvelder scoor je die wedstrijd drie keer.

De trainer wil je het liefst direct meenemen naar Duitsland voor een proeftraining bij het eerste vrouwenelftal van de club, maar jij houdt de boot nog even af. Want je hebt nationale verplichtingen en dat is toch ook hartstikke belangrijk?

Eerste profcontract

Na een succesvolle proeftraining biedt Essen je uiteindelijk een contract aan. Je bent meer dan trots, maar krijgt ook kritiek over je heen, want waarom kies je niet voor de Eredivisie? Een vraag waar je in het begin veel over na zal denken. Je spreekt namelijk geen woord Duits en voelt je niet honderd procent op je gemak.

Maar Do, diep van binnen weet je waarom je deze keuze hebt gemaakt. Jij moet je gut feeling volgen , zelf bepalen wat voor jou het beste is.

Je geeft alles en leert in rap tempo de taal terwijl je met je team een stabiele middenmoter bent in de Bundesliga. In je eerste seizoen halen jullie zelfs de finale van de DFB Pokal! In die finale krijgen jullie van 1. FFC Frankfurt met 3-0 klop, maar deze ervaring zal je nooit vergeten.

In datzelfde jaar staat je trouwens nog iets veel mooiers te wachten, je maakt je debuut in Oranje. Tijdens de Cyprus Cup val je in de tweede helft in tegen Australië. Maak je geen zorgen over de zenuwen die je tot in de punt van je tenen voelt. Do, geniet alsjeblieft van iedere seconde.

Je zal het namelijk zo goed doen dat je wordt opgenomen in de selectie voor het wereldkampioenschap in Canada. Do, hallo! Geloof je dit? Je bent net 20 jaar oud en behoort tot de beste 23 speelsters van Nederland. Maar het is een roerige tijd. Je merkt dat je ontwikkeling bij Essen stagneert en dat je toe bent aan een volgende stap. Voor jou is het beter om naar een nieuwe club te gaan, maar je wilt je focus op het WK niet verliezen.

Gelukkig heb je een manager die deze zorgen voor je wegneemt. Zij belooft dat er nog tijdens het WK een club voor je komt, waardoor jij met een gerust hart naar Canada gaat en zelfs minuten maakt! Je manager krijgt gelijk, want na het WK mag je direct door naar Londen waar Arsenal je verwacht. Maar het is geen done deal, Do. Houd dat in je achterhoofd, want ook hier zal je je moeten bewijzen.

De club wil je namelijk eerst drie dagen aan het werk zien voordat ze een beslissing nemen. Beloof me dat je alles geeft en net zolang blijft strijden totdat zij je een contract aanbieden, want deze overstap verandert je leven.

“Wanneer je opeens op de tribune moet plaatsnemen, knok je je terug en zorg je

dat dit nooit meer gebeurt.”

Op de tribune

Anderhalf jaar geleden win je de FA cup, al kun je daar niet honderd procent van genieten. Eerder dat seizoen zal de trainer je namelijk buiten de selectie laten voor een bekerduel. Jij, Dominique Janssen, moet plaatsnemen op de tribune. Het is oneerlijk, je bent toch echt beter dan sommige speelsters die wél op de bank zitten? Misschien heb je gelijk, maar het loopt die periode gewoon niet zo lekker en dat maakt jou een makkelijke prooi voor de trainer. Laat je koppie niet hangen, beloof jezelf dat dit je één keer en nooit weer gebeurt.

In de bekerfinale zal je uiteindelijk genoegen moeten nemen met een invalbeurt en draag je daardoor voor jouw gevoel niet bij aan het succes. Maar Do, luister eens, dit moet je echt uit je hoofd leren te zetten! Je bent zo hard voor jezelf, sta eens stil bij wat je hebt bereikt.

Geniet van de vreugde op het veld, bij de supporters en zelfs bij je familie. Want weet je wie er voor jou op de tribune zit? Je broer. Hij is speciaal overgekomen om jou te zien spelen. En echt, een groter compliment kun je als kleine zus niet krijgen.

Na dit seizoen zal je besluiten dat je dingen anders moet aanpakken. Vanaf dat moment schrijf je elke dag, voordat je gaat trainen, drie doelen op in een boekje. Haal je die doelen, dan is je missie geslaagd en ben je weer een betere speler dan de dag ervoor. Vanaf dat moment zal er echt iets veranderen. Je speelt constanter, ook bij het Nederlands elftal. Hoewel je het daar niet altijd even makkelijk hebt.

Belangrijk als wisselspeler

Want ook al maak je in 2017 deel uit van het team dat Europees kampioen wordt, voor jou lijkt het soms meer een lijdensweg. Je geeft iedere training honderd procent, maar speelt tot de finale geen wedstrijd. Je voelt heus wel dat je van waarde bent en door hard te trainen een belangrijke bijdrage levert, maar voor jou telt het pas als je daadwerkelijk minuten maakt.

Tijdens de EK-finale val je in en is de cirkel rond. Het is niet meer zoals in je eerste seizoen bij Arsenal, je beseft dat deze minuten de kers op de taart zijn. Dat je wordt beloond voor je harde werken en dat je als persoon bent gegroeid. Na het laatste fluitsignaal ren je stralend over het veld en bijt je vervolgens je tanden stuk op die gouden plak.

Op dat moment wil je niets liever dan je geluk delen en je zoekt je moeder en beste vriendin die op de tribune zitten. Toch mis je iemand. Brandon. Je maatje en de liefde van je leven. Dankzij hem zal je leren om af en toe de voetbalknop uit te zetten en te focussen op andere dingen.

Hij houdt je met beide benen op de grond en is je grootste steun en toeverlaat, maar hij zit wel aan de andere kant van de wereld. Om het nog ingewikkelder te maken, zit hij ook nog in het leger. In 2018 wordt hij zelfs voor ruim een half jaar uitgezonden naar Afghanistan, een oorlogsgebied. Hierdoor zal voetbal af en toe even heel ver weg lijken en leer je relativeren. Gelukkig hebben jullie elke dag contact en houdt jouw nuchterheid Brandon relaxt en alert.

Bloodworth

Na zeven lange maanden zal je zeker weten nooit meer zonder hem te willen. En hij niet zonder jou. Vlak na zijn thuiskomst trouwen jullie en prijkt er op jouw voetbalshirts geen Janssen meer, maar Bloodworth. De achternaam van Brandon. Dat is nog wel een grappig verhaal trouwens! Net voordat jij je naam verandert, koopt een fan ‘jouw’ shirt. Grappig en sneu tegelijkertijd, dus er zit maar één ding op: een nieuw shirt kopen voor die supporter, nu met Bloodworth op de rug.

Jemig, wat is het allemaal eigenlijk bizar snel gegaan. Van amateur bij Wittenhorst tot prof bij Arsenal. Als ik deze brief zo teruglees en besef wat ik allemaal al heb bereikt en wat jij nog gaat bereiken, dan val ik letterlijk stil.

‘Volg je dromen en kijk niet over je schouder om te zien en te horen wat andere mensen te zeggen hebben. Vind je eigen geluk’, schreef een zelfverzekerde vrouw ooit. Lieve Do, alles waar jij als klein meisje van droomde is binnen handbereik en daar mag je af en toe best van genieten.